"Więzień nieba" - Carlos Ruiz Zafón

Autor: Carlos Ruiz Zafón
Tytuł: Więzień nieba
Wydawnictwo:Wydawnictwo MUZA S.A.
Premiera:2012-04-19
Ilość stron:  416

"Więzień nieba" to książka z cyklu - "Cmentarz zapomnianych książek". Jest to wyjątkowa seria, gdyż  książki można czytać oddzielnie, obojętnie, w jakiej kolejności lub jak ktoś woli, łącznie i w kolejności w jakiej powstały.

 Carlos Ruiz Zafón hiszpański pisarz. Z wykształcenia dziennikarz. Od 1993 mieszka w Los Angeles, gdzie poświęcił się pisaniu scenariuszy filmowych i powieściopisarstwu. Wydał cztery książki dla młodzieży. Za pierwszą z nich, El principe de la niebla (Książę mgły) otrzymał nagrodę Edebé. Po kolejnych trzech (El palacio de la medianoche, Las luces de septiembre i Marina) postanowił napisać powieść skierowaną do starszych czytelników. Cień wiatru (La sombra del viento), opublikowana w 2001, została przetłumaczona na ponad 30 języków i została opublikowana w 45 krajach.

Opis wydawcy:

Rok 1957. Interesy rodzinnej księgarni Sempere i Synowie idą tak marnie jak nigdy dotąd. Daniel Sempere, bohater Cienia wiatru, wiedzie stateczny żywot jako mąż pięknej Bei i ojciec małego Juliana. Następny w kolejce do porzucenia stanu kawalerskiego jest przyjaciel Daniela, Fermín Romero de Torres, osobnik tyleż barwny, co zagadkowy: jego dawne losy wciąż pozostają owiane mgłą tajemnicy. Ni stąd, ni zowąd przeszłość Fermina puka do drzwi księgarni pod postacią pewnego odrażającego starucha. Daniel od dawna podejrzewał, że skoro przyjaciel nie chce mu opowiedzieć swej historii, to musi mieć ważny powód. Ale gdy Fermín wreszcie zdecyduje się wyjawić mroczne fakty, Daniel dowie się "rzeczy, o których Barcelona wolałaby zapomnieć".
Jednak niepogrzebane upiory przeszłości nie dadzą się tak łatwo wymazać z pamięci. Daniel coraz lepiej rozumie, że będzie musiał się z nimi zmierzyć. I choć zakończenie powieści wydaje się ze wszech miar pomyślne, to Ruiz Zafón mówi nam wprost, że "prawdziwa Historia jeszcze się nie skończyła. Dopiero się zaczęła".

"Więzień nieba " to moja pierwsza książka tego pisarza. Jako pierwsze spotkanie z jego twórczością mogę uznać za udane. Zafón ma bardzo dobry styl, nie posługuje się prostym językiem, jednak jest on przyjemny w odbiorze, dobry w czytaniu.

Książka  na początku niczym szczególnym nie zaciekawia. Czytanie jest monotonne, dopiero po kilkunastu przeczytanych stronach akcja zaczyna się rozkręcać i wciągać.

Powieść w dużej części nawiązuje do książki "Hrabia Monte Christo". Autor wykorzystuje wiele motywów z tej znanej na całym świecie powieści. Są momenty bardzo podobne, skopiowane. Niestety nie jestem w stanie ocenić w jakim procencie,  oglądałam jedynie film o Hrabi Monte Christo.

Autor zastosował krótkie rozdziały. Bardzo praktyczny krok. Nie czuje się przeskoków, gdy przechodzi z opowieści do realiów. Treść to dwa czasy - schyłek lat pięćdziesiątych i lata wojenne 1939/40. Treść ma też w połowie charakter opowieści, cofanie się w czasie.

Bohaterowie w przeważającej mierze to mężczyźni, jednak najbardziej istotnymi postaciami jest Daniel i jego przyjaciel Fermin.

Fermin jest bohaterem pełnym tajemnic, po przejściach, jednak potrafiącym dotrzymywać obietnice, nawet te z przed lat. Ciekawa  postać.

Opisy - cóż jest ich wiele, momentami szokują, są dosłowne, a  sytuacje opisane z dużą dokładnością, nie zawsze mające przyjemny odbiór. Raczej nie polecam podjadania podczas czytania.

 Chociaż nie są przyjemne, to jednak dają prawdziwy obraz wydarzeń. Autor nie koloryzuje wszystkich wydarzeń.

Książka jest przeznaczona dla starszych czytelników, bo przede wszystkim oni odkryją prawdziwą magię historii.

Powieść czyta się zaskakująco szybko. Pomimo  że autor porusza ważne tematy, to chwilami zrezygnował z powagi i sztywności - rozbawiając opisami, wypowiedziami lub porównaniami.

Pokazuje także, że na świecie żyją dobrzy ludzie, gotowi  poświęcić się dla innych, lub dla celów ważniejszych niż własne życie. Nie ukrywa, że istnieją potwory w ludzkiej postaci, bez sumienia.

Nie mogę powiedzieć, że powieść mnie zachwyciła i wyniosę ją na piedestał. Niestety nie moje klimaty. Jednak książkę zaliczam do dobrych utworów, godnych polecenia, wartych poświęcenia czasu na jej przeczytanie.

Wydawnictwo także zasługuje na plus - duży format i czcionka, która jest odpowiednia na wieczorne czytanie - na taką oprawę trafiłam.

Styl autora jest dobry w odbiorze i postaram się zapoznać z pozostałymi utworami z tej serii.

Polecam książkę i zachęcam do poznania pióra Zafóna.

Moja ocena : 8.5/10