 |
| Autor: Melissa De La Cruz Wydawnictwo:Jaguar Premiera: 2010 Seria: Błękitnokrwiści tom 2 Gatunek: fantastyka |
Latem rozpoczęłam serię, która jest zapewne znana wszystkim, mowa jest o "Błękitnokrwistych". Niestety pierwszy tom wypada średnio. Dzięki Waszym zachęcającym komentarzom zdecydowałam się kontynuować cyklu.
Schuyler i jej przyjaciel jadą do Wenecji, aby odszukać dziadka dziewczyny i dowiedzieć się jak pokonać istoty, które mordują wampiry. Niestety jak odszukać kogoś, kto nie chce być znaleziony? Natomias do Duchesne przybywa nowy uczeń, który nie przejmuje się kodeksami Starszych. Mimi bardzo szybko nawiązuje znajomość z nowym kolegą i zaczyna eksperymentować z zakazanymi zaklęciami...
"Maskarada" tak jak i tom pierwszy skupia swoją uwagę na większej ilości bohaterów, dzięki temu fabuła jest bardziej rozwinięta i obejmuje znacznie więcej wątków, które chwilami się przeplatają. Do akcji wkraczają nowe, barwne i skomplikowane postacie, które odkrywają jeszcze więcej tajemnic.
W tym tomie Crus zdradziła uczucia bohaterów, szerzej przedstawiła historię Błękitnokrwistych i ich śmiertelnych wrogów oraz przybliżyła postać Gabrieli - matki Schuyler. Jednak najbardziej zaskoczyła wyjawiając imię matki Bliss, dzięki temu naostrzyłam sobie apetyt na kolejny tom serii.
Bohaterowie powieści są dobrze sportretowani, mają bardzo różne osobowości, priorytety i cele, aczkolwiek czasem ich zachowanie potrafi wyprowadzić z równowagi.
Tym razem już bardziej wyrobiłam sobie opinię na temat poszczególnych osób i wiem komu mam kibicować.
Najbardziej denerwującą bohaterką jest Mimi. Jack też ma w sobie wiele cech, które sprawiają, że mam ochotę nim potrząsnąć. Natomiast dla odmiany sympatią obdarzyła Oliviera - człowieka.
Największym plusem tego tomu jest szybkie czytanie i wciągająca treść. Książkę, gdy tylko wzięłam do ręki, nie mogłam jej odłożyć, aż przeczytałam ostatnie strony. To nie jest tak, że fabuła powala czytelnika na kolana, ale autorka ma bardzo hipnotyzujący styl, potrafi zabrać czytelnika w podróż, która nie nudzi, natomiast wzbudza ciekawość i chęć dalszych odkryć.
Dodatkowym plusem jest odskocznia od oklepanych, romantycznych historii. Choć w treści wątek miłosny odgrywa dużą rolę, to nie gra pierwszych skrzypiec.
Modowa odsłona powieści, też już nie zajmuje tyle miejsca, co wcześniej.
Jak wszystkie książki, tak i ta nie jest bez wad. Przede wszystkim chwilami akcja za bardzo galopują, wyczuwa się przeskoki oraz zbytnią łatwość wydarzeń. Treści brakuje komplikacji oraz mrocznego, przesiąkniętego obawami klimatu.
Emocje - cóż chciałabym, aby mi towarzyszyły podczas czytania, ale niestety - zabrakło ich.
Tom drugi zaskoczył mnie w bardzo pozytywny sposób, okazał się lepszy od pierwszego - rzadko się to zdarza. Powieść nie jest wysokich lotów i czytelnicy, którzy wymagają od książek czegoś więcej, nie powinni po nią sięgać. Utwór bardzo dobrze sprawdza się jako lektura relaksująca. Seria choć nic ciekawego nie wnosi to życia, to jest dobra i lekka w czytaniu, fabuła zaciekawia, a losy bohaterów ...cóż, pragnę poznać do końca.
Książka bierze udział w wyzwaniu:
Czytam fantastykę
czytam opasłe tomiska - 317
