 |
| Autor: Kiera Cass Wydawnictwo: Jaguar Premiera: marzec 2016 Stron: 392 |
Muszę przyznać plusa autorce za kreatywność jeśli chodzi o stworzenie syren, które są inne niż te wszystkim znane. Niestety jest to jedyny plus powieści "Syrena" jaki mogę przyznać autorce tym razem.
Kahlen jest syreną, ale nie od urodzenia. Matka Ocean wybrała ją, gdy jej statek zatonął. Kahlena musiała odsłużyć sto lat Matce Ocean, a później odzyska życie i wolność. Przez lata Kahlena wykonywała obowiązki, opiekowała się młodszymi syrenami, ale nigdy nie była szczęśliwa. Marzyła o miłości i rodzinie. Gdy zostało jej już tylko niespełna dwadzieścia lat służby spotkała na swojej drodze Akinala, spędziła z nim kilka dni i zakochała się. Niestety w obecności ludzi nie mogła mówić, każdy nawet najmniejszy dźwięk sprawiał, że ludzie pragnęli znaleźć się w morzu.
Kahlena musi podjąć decyzję czy zaryzykuje i spędzi kilka lak z ukochanym, czy odejdzie i da mu wolność...
Nie będę obwijać w bawełnę, streszczenie, które przedstawiłam dotyczy w przeważającej części drugiej połowy książki. Początkowe rozdziały są tak nudne i niepotrzebne, że miałam wątpliwości czy dam radę przeczytać tę powieść. Coś bardziej interesującego zaczyna się dopiero około stu dwudziestej strony. Osobiście wyrzuciłabym pierwsze sto stron, a w tych dwudziestych umieściła skrót niepotrzebnych kartek.
Pisząc "coś" miałam na myśli romans Kahlen i Akinala. Niestety nie jest to słodka, romantyczna, pełna uniesień opowieść. Raczej odrobinę nudny związek.
Cass pisze dobrze, ale fabułę buduje bardzo powoli, tworzy wiele niepotrzebnych rzeczy, przez to powieść traci na wartości. W utworze nie ma dynamicznej akcji, nie ma wybuchu emocji. Czytanie z czasem przestaje męczyć, ale treść nie zaciekawiła mnie zbyt mocno.
Kreacja bohaterów jest dobra. Narratorką w dziewięćdziesięciu procentach jest Kahlen i przez ten czas poznajemy ją, jej myśli, jej przeszłość. Postacie drugoplanowe są interesujące, w większości wzbudzają sympatię.
Powieść w moich oczach uratowało zakończenie. Mamy tam zmianę narratora, ostatnie rozdziały są odrobinę bardziej dynamiczne i w sumie satysfakcjonujące.
Tak jak wspominałam dałam plusa autorce z stworzenie innej syreny - bez ogona, bez obowiązku życia w Oceanie. Syreny z powieści Cass to dziewczyny, które Matka Ocean uratowała z katastrofy, i które muszą jej służyć przez sto lat. A jak jej służą? To nie uległo zmianie - przez śpiew, który sprawia, że ludzie tracą życie w wodzie.
"Syrena" to powieść z dużym potencjałem, ciekawymi bohaterami, ale złym dopracowaniem. Nadmiar szczegółów, brak dynamiczniejszej akcji, minimalna ilość emocji sprawiły, że poznawanie treści było dla mnie długie, męczące i nużące.Niestety rozczarowałam się treścią.
Jeśli lubicie twórczość Cass możecie zmierzyć się z powieścią, być może Wy znajdziecie w niej więcej plusów.
